غزلیات حافظ ( لسان الغیب )

"  به نام آن که جان رافکرت آموخت                                    چراغ دل به نورجان برافروخت   "          " غزلیات حافظ ( لسان الغیب )  " // " غزل شمارهٔ ۶۱ "  : صبا اگر گذری اُفتَدَت به کشور دوست                ⚛⚛⚛بیار نَفحِه‌ای از گیسوی مُعَنبَر دوست               ⚛⚛⚛به جانِ او که به شکرانه جان برافشانم               ⚛⚛⚛اگر به سویِ من آری پیامی از برِ دوست               ⚛⚛⚛و گر چنان که در آن حضرتت نباشد بار               ⚛⚛⚛برایِ دیده بیاور غباری از درِ دوست               ⚛⚛⚛منِ گدا و تمنایِ وصلِ او هیهات               ⚛⚛⚛مگر به خواب ببینم خیالِ منظرِ دوست               ⚛⚛⚛دل صِنوبَریَم همچو بید لرزان است               ⚛⚛⚛ز حسرتِ قد و بالای چون صنوبرِ دوست               ⚛⚛⚛اگر چه دوست به چیزی نمی‌خرد ما را               ⚛⚛⚛به عالمی نفروشیم مویی از سرِ دوست               ⚛⚛⚛چه باشد ار شود از بندِ غم دلش آزاد        غزلیات حافظ ( لسان الغیب )...ادامه مطلب